در دوبی تعدا زیاد خارجی ها جالب بود. بیشتر از کشورهای هند و جنوب شرق آسیا مثل فلیپین . همه جا حضور داشتند. اصلا عرب کم دیدم. همه جا پر بود از عجم. تمام کارها را انجام می دادند. بیشتر راننده های تاکسی هندی و پاکستانی بودند. با این همه کاری که می کردند ولی دستمزد کمی داشتند. عرب های تنبل جایگزین ها خوبی برای خودشان پیدا کرده بودند. چون پول داشتن فکر هم نمی کردند. فکر هم دیگران برایشان انجام می دادند. متروی دوبی 18 ماهه به بهره برداری رسیده است. این طور می گفتند. ولی فکرنمی کنم نه فکر عربی در ان دخالت داشته و نه دست عربی در ساختنش. فکرش را اروپائیان کرده اند و حمالی ان را هم کارگران بیچاره. خودشان پول می دهند و نگاه می کنند. ظرف چند دهه از بیابان برهوت بهشتی ساخته اند. با پول فرهنگ ساخته اند برای خودشان. در مخیله آدم نمی گنجد که وقتی از خیابان رد می شوی پشت خط سفید بایستند تا تو رد شوی.

در تمام نقشه های راهنمای شهری و کاتولگ های راهنمای تورسیت ها در شهر خلیج عربی درج شده بود. این طوری برای خودشان تبلیغات می کنند و ما اینجا داد و فریاد می زنیم و فکر می کنیم کسی به حرف ما گوش می کند. چشم توریست ها آن نقشه و ان اسم را می بیند و باورش می کنند. اهمیتی به صدای ما نمی دهند. کلا تعطیلیم.